Jak motywować swoje dziecko do nauki i aktywności?
Każde dziecko jest inne i inne metody będą najlepiej się sprawdzać przy wspieraniu jego motywacji do nauki i pracy.
Musimy zdać sobie sprawę, że pewne prawidłowości są niezmienne i uniwersalne. Kolejność zaspokajania potrzeb jest następująca (od podstawy piramidy).
1.fizjologiczne (jedzenie)
2.bezpieczeństwa (brak lęku)
3.społeczne (przynależności do grupy-rodziny)
4.szacunku innych ludzi (osiągnięć i prestiżu)
5.samorealizacji (odczucia chęci rozwoju i doskonalenia się)
Zaspokojenie potrzeb znajdujących się niżej w hierarchii, jest warunkiem aktywizacji potrzeb wyższych . Z tego względu ważne jest uświadomienie dziecku jakie są konsekwencje tego, że nie będzie się uczyło: brak osiągnięć (4), trudności ze zdobyciem odpowiedniego wykształcenia, strach (2) przed brakiem pracy i środków do życia, co może wiązać się z głodem (1). Oczywiście celem nie jest straszenie dzieci , że jak nie będą się uczyć , to będą chodziły głodne, ale pokazanie im zależności pomiędzy nauką a zaspokajaniem potrzeb wyższych.
Co pomaga dziecku zmobilizować się do pracy:
Jeśli widzicie, że Wasze dziecko się stara, a mimo to nie osiąga wyników, które Was (lub je same) satysfakcjonują, ważne będzie wsparcie i zauważanie jego wysiłków i pracy. To pozwoli dziecku lepiej poradzić sobie z porażką i sprawi, że motywacja do nauki nie spadnie. Najważniejsze, aby dziecko miało świadomość, że ma ogromną szansę na osiągniecie sukcesu i że wiele decyzji, które teraz podejmuje, może na zawsze wpłynąć na jego życie. Jeśli dziecko weźmie sprawy „ w swoje ręce”, w przyszłości nie pozwoli innym na decydowanie za siebie. Poczuje, że wybór należy do niego.
Prędzej czy później okazuje się, że ci, którzy wygrywają to ci, którzy myślą że mogą wygrać. Konieczna jest wiara w sukces dziecka, dostrzeganie osiągnięć, pokazanie mu, jak niesamowite możliwości w nim drzemią.
A oto kilka wskazówek, które warto zastosować pomagając dziecku zwiększyć motywację do nauki :
Bliskie więzi to jeden z najważniejszych czynników ułatwiających rodzicom rozbudzenie u dziecka zamiłowania do nauki i pracy. Podstawa to zrozumienie, akceptacja i zaufanie do naszego ucznia. Zainteresowanie sprawami dziecka, wiara w jego możliwości i stworzenie poczucia bezpieczeństwa, ułatwi dzieciom uporać się z trudnościami i brakiem chęci do nauki.
Pamiętajmy, nawet najlepsze metody i najbardziej usilne próby mogą zawieść, jeśli sami nie będziemy dawali dziecku przykładu własnym postępowaniem.
Czwarta klasa - problem ucznia
wkraczającego w II etap edukacyjny
Czytanie, pisanie i liczenie oraz ogólna orientacja w środowisku-to bardzo ważne umiejętności, nabycie których w klasach młodszych gwarantuje łatwiejszy start w II etap edukacyjny. Przeglądając programy, podręczniki i ćwiczenia wykorzystywane w mojej Szkole, dochodzę do wniosku, że dziecko słabo czytające, mające problemy z pisaniem i liczeniem, nie będzie w stanie opanować większości wiadomości i umiejętności. Wiele razy obserwowałam, jak radzą sobie uczniowie klas czwartych. Najczęściej powtarzającymi się problemami były:
W nauczaniu zintegrowanym jeden nauczyciel uczący w klasie, kontroluje ilość zadawanych prac. Jeżeli poleca wykonanie jakiegoś zadania, to zdaje sobie sprawę, ile czasu dziecko musi poświęcić na jego wykonanie. W klasie czwartej, każdy nauczyciel zadaje prace domowe ze swojej dziedziny. Zdaża się, że aby zrobić to, co zadano dzisiaj w szkole, dziecko musi poświęcić kilka godzin, a wówczas wykonuje pracę, bądź to jako przykry obowiązek, bądź też przymuszane przez rodziców.
Uczeń nie jest w stanie wykonać polecenia nauczyciela, często nie kończy rozpoczętych prac, nie czyta informacji potrzebnych do zrozumienia zadania, a w konsekwencji nie wykona większości bieżących ćwiczeń.
W nauczaniu zintegrowanym dziecko w każdej chwili może zwracać się do wychowawcy. Jego problemy i wątpliwości rozwiązywane są niemal natychmiast.
Dziecko może czuć się zagubione przechodząc od nauczyciela do nauczyciela, z klasy do klasy, z pracowni do pracowni.
Obawa o własne bezpieczeństwo, strach przed dużymi i często agresywnymi kolegami. Dziecko boi się, że może być zaczepione, wyśmiane, obrażone, pobite. Podsumowując: trudny jest los dziecka przechodzącego do klasy czwartej. Jednakże część z tych trudności powinna w najbliższych latach zniknąć, dzięki zmianom wprowadzonym przez reformę oświatową:
Pojawił się natomiast nowy problem-przejście na II etapie edukacji do innego systemu oceniania. Moim zdaniem, powinno się zwrócić uwagę na to, aby stosując skalę ocen od 1 do 6 szczegółowo określać wymagania na poszczególne oceny i zapoznać dokładnie z nimi uczniów, tak, aby dziecko orientowało się, za co może otrzymać jaką ocenę. W początkowym okresie należałoby wpisywać komentarz do oceny, podobny do stosowanego w nauczaniu zintegrowanym. Przy ocenianiu w skali punktowej brak jest informacji o postępach dziecka. Wydaje się celowe prowadzenie przez nauczyciela dokumentacji dającej możliwość zaobserwowania tego zjawiska. Bo cóż można powiedzieć o dziecku śledząc jego postępy, jeśli od klasy czwartej do szóstej otrzymywało z jakiegoś przedmiotu np. czwórki? Sądzę, że należy stosować metody pracy zbliżone do tych z klasy trzeciej, a nie takie same jak w klasie szóstej. Możliwości, umiejętności percepcyjne, intelektualne, emocjonalne zmieniają się w toku rozwoju i edukacji. O tym wszystkim my nauczyciele powinniśmy pamiętać w codziennej pracy, a tę wiedzę wykorzystać pomagając uczniom osiągać sukcesy i przygotować się do edukacji w gimnazjum. |